بررسی ارتباط بین سندرم پیش قاعدگی با سطوح کورتیوزل بزاق و سطح فعالیت بدنی در دختران جوان
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9970
کد مقاله : 1326-THS
نویسندگان
1کارشناسی ارشد
تندرستی و سلامتی
علوم تربیتی
شهید مدنی آذربایجان
آذربایجان شرقی
2گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایران
چکیده
مقدمه: سندروم پیش قاعدگی (PMS) مجموعه ای از اختلالات جسمی, روانی و رفتاری است که بسیاری از زنان جوان و میانسال در فاز لوتنال سیکل ماهیانه خود آن را تجربه می کنند. چندین علت احتمالی از جمله تغییرات هورمونی، انتقال دهنده های عصبی، رژیم غذایی، استرس و سبک زندگی غیرفعال در بروز این سندرم ممکن است دخیل باشد.
روش شناسی: جامعه آماری مطالعه حاضر را 60 دختر جوان 18 تا 25 ساله دارای سندرم پیش قاعدگی، مجرد با عدم مصرف قرص های هورمونی تشکیل داد. سطح فعالیت بدنی به کمک پرسشنامه فعالیت بدنی بک(BPAQ) و vo2 max به وسیله تست بروس و سندرم پیش قاعدگی با پرسشنامه غربالگری علائم سندرم پیش قاعدگی Premenstrual Symptoms Screening Tool (PSST) نسخه ایرانی ارزیابی شدند. برای اندازه گیری کورتیزول، 3 میلی لیتر نمونه بزاق افراد به روش کاملا غیر تحریک شده جمع آوری شد و میزان آن توسط کیت Human Saliva Cortisol, ELISA Kit, ZellBio GmbH به روش الایزا اندازهگیری شد. داده ها در روز 12-16 چرخه قاعدگی جمع آوری شدند. برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0>p استفاده شد.
نتایج : سندرم پیش قاعدگی ارتباط منفی و معناداری با vo2max (035/0=p ، 272/0-=r) و سطح فعالیت بدنی (041/0=p ، 281/0-=r) و از طرفی ارتباط مثبت و معناداری با سطوح کورتیزول (014/0=p ، 272/0=r) داشت. افزایش سطح vo2max همراه با کاهش سطوح کورتیزول بوده است (049/0=p ، 301/0-=r).
نتیجه گیری : با توجه به نتایج حاصل به نظر می رسد سطح فعالیت بدنی و سطح آمادگی بدنی (vo2max)در کاهش علائم سندرم پیش قاعدگی در دختران جوان موثر باشد وکاهش کورتیزول ناشی از سطح آمادگی بدنی بالا می تواند یکی از مکانیزمهای اثرگذار در کاهش سندرم پیش قاعدگی باشد.
روش شناسی: جامعه آماری مطالعه حاضر را 60 دختر جوان 18 تا 25 ساله دارای سندرم پیش قاعدگی، مجرد با عدم مصرف قرص های هورمونی تشکیل داد. سطح فعالیت بدنی به کمک پرسشنامه فعالیت بدنی بک(BPAQ) و vo2 max به وسیله تست بروس و سندرم پیش قاعدگی با پرسشنامه غربالگری علائم سندرم پیش قاعدگی Premenstrual Symptoms Screening Tool (PSST) نسخه ایرانی ارزیابی شدند. برای اندازه گیری کورتیزول، 3 میلی لیتر نمونه بزاق افراد به روش کاملا غیر تحریک شده جمع آوری شد و میزان آن توسط کیت Human Saliva Cortisol, ELISA Kit, ZellBio GmbH به روش الایزا اندازهگیری شد. داده ها در روز 12-16 چرخه قاعدگی جمع آوری شدند. برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0>p استفاده شد.
نتایج : سندرم پیش قاعدگی ارتباط منفی و معناداری با vo2max (035/0=p ، 272/0-=r) و سطح فعالیت بدنی (041/0=p ، 281/0-=r) و از طرفی ارتباط مثبت و معناداری با سطوح کورتیزول (014/0=p ، 272/0=r) داشت. افزایش سطح vo2max همراه با کاهش سطوح کورتیزول بوده است (049/0=p ، 301/0-=r).
نتیجه گیری : با توجه به نتایج حاصل به نظر می رسد سطح فعالیت بدنی و سطح آمادگی بدنی (vo2max)در کاهش علائم سندرم پیش قاعدگی در دختران جوان موثر باشد وکاهش کورتیزول ناشی از سطح آمادگی بدنی بالا می تواند یکی از مکانیزمهای اثرگذار در کاهش سندرم پیش قاعدگی باشد.
کلیدواژه ها
Title
Investigation of the Relationship between Premenstrual Syndrome and Salivary Cortisol Levels and Physical Activity in Young Girls
Authors
Neda Pourhagigi, Azam Zarneshan, Ladan Vagef
Abstract
Introduction: Premenstrual Syndrome (PMS) is a combination of physical, psychological, and behavioral disorders that many young and middle-aged women experience during their luteal phase of the menstrual cycle. Several possible causes, including hormonal changes, neurotransmitters, diet, stress, and sedentary lifestyle, may be involved in the onset of this syndrome.
Method: The present study was conducted on a population of 60 young unmarried girls aged 18 to 25 with premenstrual syndrome who did not use hormonal pills. The physical activity level was assessed using the Baecke Physical Activity Questionnaire (BPAQ) and VO2 max by Bruce test, while premenstrual syndrome was evaluated using the Iranian version of the Premenstrual Symptoms Screening Tool (PSST). To measure cortisol, 3 ml saliva samples were collected from individuals using a completely unstimulated method, and their levels were measured using the ELISA method with the Human Saliva Cortisol kit from ZellBio GmbH. Data were collected on days 12-16 of the menstrual cycle. Pearson correlation coefficient was used to examine the relationship between variables at a significance level of p<0.05.
Results: Premenstrual syndrome had a negative and significant correlation with vo2max (p =0/035, r= 0/272) and physical activity level (p= 0/041, r =0/281), and on the other hand, had a positive and significant correlation with cortisol levels (p= 0/014, r =0/272). An increase in vo2max levels was accompanied by a decrease in cortisol levels (p= 0/049, r= 301/0).
Conclusion: Based on the obtained results, it seems that the level of physical activity and physical fitness (vo2max) may be effective in reducing premenstrual syndrome symptoms in young girls, and the decrease in cortisol due to high physical fitness levels can be one of the effective mechanisms in reducing premenstrual syndrome.
Method: The present study was conducted on a population of 60 young unmarried girls aged 18 to 25 with premenstrual syndrome who did not use hormonal pills. The physical activity level was assessed using the Baecke Physical Activity Questionnaire (BPAQ) and VO2 max by Bruce test, while premenstrual syndrome was evaluated using the Iranian version of the Premenstrual Symptoms Screening Tool (PSST). To measure cortisol, 3 ml saliva samples were collected from individuals using a completely unstimulated method, and their levels were measured using the ELISA method with the Human Saliva Cortisol kit from ZellBio GmbH. Data were collected on days 12-16 of the menstrual cycle. Pearson correlation coefficient was used to examine the relationship between variables at a significance level of p<0.05.
Results: Premenstrual syndrome had a negative and significant correlation with vo2max (p =0/035, r= 0/272) and physical activity level (p= 0/041, r =0/281), and on the other hand, had a positive and significant correlation with cortisol levels (p= 0/014, r =0/272). An increase in vo2max levels was accompanied by a decrease in cortisol levels (p= 0/049, r= 301/0).
Conclusion: Based on the obtained results, it seems that the level of physical activity and physical fitness (vo2max) may be effective in reducing premenstrual syndrome symptoms in young girls, and the decrease in cortisol due to high physical fitness levels can be one of the effective mechanisms in reducing premenstrual syndrome.
Keywords
Keywords: Premenstrual syndrome, Salivary Cortisol, Physical activity level, VO2max