مقایسه اثر راهبردهای آموزشی خطی و غیرخطی بر تغییرپذیری هماهنگی پرتاب آزاد بسکتبال در کودکان
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9969
کد مقاله : 1324-THS
نویسندگان
1دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی
3استادیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی امام علی واحد تهران مرکز تهران ایران
چکیده
مقدمه و هدف :پیچیدگی تمرینات آموزشی و مسئله تفاوتهای فردی چالشهای زیادی را برای مربیان مهارتهای حرکتی ایجاد کرده است. به نظر می رسد که روشهای نوین آموزشی مانند روشهای مبتنی بر پداگوژی غیرخطی ضمن متنوعتر و جذاب کردن تمرین، احتمالا نسبت به روشهای خطی، بیشتر سیستم کنترلی انسان را برای رویارویی با محیط پویای ورزشهای میدانی آماده میکند. درنتیجه هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی روشهای آموزشی خطی و غیرخطی در تسهیل اکتساب هماهنگی در پرتاب آزاد بسکتبال است.
روش و ابزار اندازه گیری: تعداد چهل و پنج پسر (میانگین سنی= 2/1±9 سال) به صورت تصادفی درگروه یادگیری خطی و دو گروه آموزش با دستکاری قیود تکلیف و آموزش افتراقی به عنوان روش غیرخطی، در 8 جلسه تمرینی به مدت 4هفته به یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. سنجش عملکرد و تغییرات هماهنگی با روش پیش آزمون – پس آزمون با دستگاه سنجش کینماتیک حرکتی و واحدهای اندازه گیری IMU مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه-گیری مکرر( 3*2) و آزمون tوابسته برای مقایسه نمرات RMSe استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که تغییرپذیری هماهنگی مفاصل مچ و آرنج به طور معنی داری در گروهدستکاری قیود تکلیف بهبود یافت (P≤ .01) و نمرات دقت در دو گروه غیرخطی به طور معنی داری افزایش پیدا کردند و این بهبود برای گروه دستکاری قیود تکلیف به مراتب بیشتر از دو گروه دیگر بود.
بحث و نتیجه گیری: درنتیجه پیشنهاد میشود که مربیان ورزشی از آموزش غیرخطی به خصوص دستکاری قیود تکلیف در آموزش کودکان خود بهره بگیرند.
روش و ابزار اندازه گیری: تعداد چهل و پنج پسر (میانگین سنی= 2/1±9 سال) به صورت تصادفی درگروه یادگیری خطی و دو گروه آموزش با دستکاری قیود تکلیف و آموزش افتراقی به عنوان روش غیرخطی، در 8 جلسه تمرینی به مدت 4هفته به یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. سنجش عملکرد و تغییرات هماهنگی با روش پیش آزمون – پس آزمون با دستگاه سنجش کینماتیک حرکتی و واحدهای اندازه گیری IMU مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه-گیری مکرر( 3*2) و آزمون tوابسته برای مقایسه نمرات RMSe استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که تغییرپذیری هماهنگی مفاصل مچ و آرنج به طور معنی داری در گروهدستکاری قیود تکلیف بهبود یافت (P≤ .01) و نمرات دقت در دو گروه غیرخطی به طور معنی داری افزایش پیدا کردند و این بهبود برای گروه دستکاری قیود تکلیف به مراتب بیشتر از دو گروه دیگر بود.
بحث و نتیجه گیری: درنتیجه پیشنهاد میشود که مربیان ورزشی از آموزش غیرخطی به خصوص دستکاری قیود تکلیف در آموزش کودکان خود بهره بگیرند.
کلیدواژه ها
Title
Comparison of linear and non-linear pedagogy on coordination variability in basketball free shootingfree throw
Authors
naghme asadi, shahab parvinpour, Marziye balali, zahra entezari khorasani
Abstract
Introduction and purpose:The complexity of training exercises and the issue of individual differences have created many challenges for motor skills trainers.New educational methods, such as methods based on non-linear pedagogy, while making training more diverse and attractive, probably prepares the human control system more to face the dynamic environment of field sports than linear methods. as result The aim of this study is to compare the effectiveness of linear and non-linear training methods in facilitating the acquisition of coordination in basketball free throw.
Materials and methods: Forty-five boys (average age = 9±1.2 years) were randomly assigned to the linear learning group and tow training groups by manipulating task constraints and differential training as a nonlinear method to learn basketball free throw skills in 8 practice sessions in 4weeks. Measurement of performance and changes in coordination were investigated by the pre-test-post-test method with a kinematic motion analysis and IMU measure units. In order to analyze the data, the analysis of variance test with repeated measurements and the paired t-test were used to compare the RMSe scores.
Results: The results showed that the variability of the coordination of the wrist and elbow joints improved significantly in the task constraints manipulation group (P ≤ .01) and the accuracy scores in the tow nonlinear groups increased significantly, and this improvement was far greater for the task constraints manipulation group than the other two groups.
Discussion and Conclusion: As a result, it is suggested that sports coaches take advantage of non-linear training, especially the manipulation of task constraints in their training.
Materials and methods: Forty-five boys (average age = 9±1.2 years) were randomly assigned to the linear learning group and tow training groups by manipulating task constraints and differential training as a nonlinear method to learn basketball free throw skills in 8 practice sessions in 4weeks. Measurement of performance and changes in coordination were investigated by the pre-test-post-test method with a kinematic motion analysis and IMU measure units. In order to analyze the data, the analysis of variance test with repeated measurements and the paired t-test were used to compare the RMSe scores.
Results: The results showed that the variability of the coordination of the wrist and elbow joints improved significantly in the task constraints manipulation group (P ≤ .01) and the accuracy scores in the tow nonlinear groups increased significantly, and this improvement was far greater for the task constraints manipulation group than the other two groups.
Discussion and Conclusion: As a result, it is suggested that sports coaches take advantage of non-linear training, especially the manipulation of task constraints in their training.
Keywords
Constrain Led Approach, Differential Learning, Movement Coordination