مقایسه اثر تمرینات بازتوانی با و بدون تمرکز بر شاخص تمایز گلوتئال بر کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمردرد مزمن غیر اختصاصی
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9937
کد مقاله : 1286-THS
نویسندگان
1کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بین المللی امام رضا، مشهد، ایران
2دانشیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی
3دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، مؤسسه آموزش عالی اسرار، مشهد، ایران
4گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
مقدمه: شاخص گلوتئال، نسبت فعالیت الکتریکی عضلات سرینی به کشنده پهن نیام را نشان داده که در توانبخشی بیماریهایی مانند کمردرد، شاخص بالینی معتبری میباشد. در همین رابطه درمان محافظه کارانه بیماران کمر درد مزمن غیراختصاصی با رویکرد ورزش درمانی، جایگاه ویژهای در بازتوانی این بیماران مانند بهبود الگوی راه رفتن آنان دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرینات بازتوانی با و بدون تمرکز بر شاخص تمایز گلوتئال بر کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر با توجه به اعمال مداخله از نوع مقایسه ای- هدفمند میباشد که به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل در نظر گرفته شد. آزمودنیهای این تحقیق شامل 45 زن دارای کمر درد مزمن غیر اختصاصی با دامنه سنی بین 30 تا 45 سال بود که حداقل در طی سه ماه گذشته بطور تقریبا دائمی درد داشتند. بعد از انتخاب، آزمودنیها به صورت تصادفی در یکی از سه گروه کنترل (15نفر)، گروه تمرینات با شاخص گلوتئال به تنسور بالا (15نفر) و گروه تمرینات با شاخص گلوتئال به تنسور پایین (15نفر) قرار گرفتند. مداخلات تمرینی به مدت هشت هفته تحت نظارت محقق انجام گرفت. در این مطالعه از دوربین فیلم برداری جهت ارزیابی کینماتیک دو بعدی راه رفتن استفاده شد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازههای تکراری برای بررسی تعامل زمان گروه، از آنالیز واریانس یکطرفه، و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات بین گروهی و همچنین از آزمون تی زوجی برای بررسی تغییرات درونگروهی در سطح معناداری 05/0≥P. برای انجام تمام محاسبات از نرمافزار آماری SPSS، ورژن 21 استفاده شد.
نتایج: هر دو مداخله تمرینی بر بهبود کینماتیک راه رفتن موثر بودند (05/0>P)، و با توجه به مشاهده تفاوت بین گروهی در دو گروه تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور بالا و پایین در بهبود کینماتیک راه رفتن، باید اظهار داشت که تاثیر گذاری تمرینات شاخص گلوتئال به تنسوربالا در بهبود متغیر ذکر شده بیشتر بود. این در حالی بود که گروه کنترل بهبود و تغییر معناداری را در کینماتیک راه رفتن نداشتند (05/0<P).
نتیجه گیری: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد بهبود کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمر درد مزمن غیر اختصاصی در گروه تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور بالا نسبت به گروه تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور پایین، بیشتر بوده است. بنابراین می توان عنوان کرد که استفاده از تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور بالا در آزمودنی های بیان شده کارایی بهتری دارد.
روش شناسی: تحقیق حاضر با توجه به اعمال مداخله از نوع مقایسه ای- هدفمند میباشد که به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل در نظر گرفته شد. آزمودنیهای این تحقیق شامل 45 زن دارای کمر درد مزمن غیر اختصاصی با دامنه سنی بین 30 تا 45 سال بود که حداقل در طی سه ماه گذشته بطور تقریبا دائمی درد داشتند. بعد از انتخاب، آزمودنیها به صورت تصادفی در یکی از سه گروه کنترل (15نفر)، گروه تمرینات با شاخص گلوتئال به تنسور بالا (15نفر) و گروه تمرینات با شاخص گلوتئال به تنسور پایین (15نفر) قرار گرفتند. مداخلات تمرینی به مدت هشت هفته تحت نظارت محقق انجام گرفت. در این مطالعه از دوربین فیلم برداری جهت ارزیابی کینماتیک دو بعدی راه رفتن استفاده شد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازههای تکراری برای بررسی تعامل زمان گروه، از آنالیز واریانس یکطرفه، و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات بین گروهی و همچنین از آزمون تی زوجی برای بررسی تغییرات درونگروهی در سطح معناداری 05/0≥P. برای انجام تمام محاسبات از نرمافزار آماری SPSS، ورژن 21 استفاده شد.
نتایج: هر دو مداخله تمرینی بر بهبود کینماتیک راه رفتن موثر بودند (05/0>P)، و با توجه به مشاهده تفاوت بین گروهی در دو گروه تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور بالا و پایین در بهبود کینماتیک راه رفتن، باید اظهار داشت که تاثیر گذاری تمرینات شاخص گلوتئال به تنسوربالا در بهبود متغیر ذکر شده بیشتر بود. این در حالی بود که گروه کنترل بهبود و تغییر معناداری را در کینماتیک راه رفتن نداشتند (05/0<P).
نتیجه گیری: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد بهبود کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمر درد مزمن غیر اختصاصی در گروه تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور بالا نسبت به گروه تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور پایین، بیشتر بوده است. بنابراین می توان عنوان کرد که استفاده از تمرینات شاخص گلوتئال به تنسور بالا در آزمودنی های بیان شده کارایی بهتری دارد.
کلیدواژه ها
Title
Comparing the effect of rehabilitation exercises with and without focusing on the gluteal differentiation index on walking kinematics of women with non-specific chronic back pain.
Authors
leila jahandideh, Amir Letafatkar, Reza Khanzadeh, Farzad Omidi Kashani
Abstract
Introduction: Gluteal index shows the ratio of electrical activity of gluteal muscles to tensor, which is a valid clinical index in the rehabilitation of diseases such as back pain. In this regard, the conservative treatment of non-specific chronic back pain patients with the therapeutic exercise approach has a special place in the rehabilitation of these patients, such as improving their walking pattern. Therefore, the aim of the present study was to compare the effect of rehabilitation exercises with and without focusing on the gluteal differentiation index on the walking kinematics of women with non-specific chronic back pain.
Methodology: The current research is a comparative-targeted type of intervention, which was considered as a pre-test and post-test in two experimental groups and one control group. The subjects of this research included 45 women with non-specific chronic back pain with an age range between 30 and 45 years, who had almost constant pain during at least the last three months. After selection, the subjects were randomly assigned to one of three control groups (15 people), group of exercises with gluteal index to upper tensor (15 people) and group of exercises with gluteal index to lower tensor (15 people). Exercise interventions were carried out for eight weeks under the supervision of the researcher. In this study, a video camera was used to evaluate the two-dimensional kinematics of walking. From the analysis of variance with repeated measures to investigate the interaction of group time, from the one-way analysis of variance, and Bonferroni's post hoc test to investigate the inter-group changes, as well as from the paired t-test to investigate the intra-group changes at a significance level of P≥0.05. SPSS version 21 statistical software was used to perform all calculations.
Results: Both training interventions were effective on improving walking kinematics (P<0.05), and considering the difference between groups in the two groups of gluteal to upper and lower tensor index exercises in improving walking kinematics, it should be stated that The influence of gluteal index exercises on tensor high was more in improving the mentioned variable. This was while the control group had no significant improvement and change in walking kinematics (P>0.05).
Conclusion: The findings of this research showed that the improvement of walking kinematics of women with non-specific chronic back pain in the gluteal index to high tensor exercise group was more than the gluteal index to low tensor exercise group. Therefore, it can be said that the use of gluteal index exercises for high tensor is more effective in the mentioned subjects.
Methodology: The current research is a comparative-targeted type of intervention, which was considered as a pre-test and post-test in two experimental groups and one control group. The subjects of this research included 45 women with non-specific chronic back pain with an age range between 30 and 45 years, who had almost constant pain during at least the last three months. After selection, the subjects were randomly assigned to one of three control groups (15 people), group of exercises with gluteal index to upper tensor (15 people) and group of exercises with gluteal index to lower tensor (15 people). Exercise interventions were carried out for eight weeks under the supervision of the researcher. In this study, a video camera was used to evaluate the two-dimensional kinematics of walking. From the analysis of variance with repeated measures to investigate the interaction of group time, from the one-way analysis of variance, and Bonferroni's post hoc test to investigate the inter-group changes, as well as from the paired t-test to investigate the intra-group changes at a significance level of P≥0.05. SPSS version 21 statistical software was used to perform all calculations.
Results: Both training interventions were effective on improving walking kinematics (P<0.05), and considering the difference between groups in the two groups of gluteal to upper and lower tensor index exercises in improving walking kinematics, it should be stated that The influence of gluteal index exercises on tensor high was more in improving the mentioned variable. This was while the control group had no significant improvement and change in walking kinematics (P>0.05).
Conclusion: The findings of this research showed that the improvement of walking kinematics of women with non-specific chronic back pain in the gluteal index to high tensor exercise group was more than the gluteal index to low tensor exercise group. Therefore, it can be said that the use of gluteal index exercises for high tensor is more effective in the mentioned subjects.
Keywords
rehabilitation, gluteal, kinematics, walking, back pain