اثر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر کنترل پاسچر، خطر افتادن دانش آموزان غیر ورزشکار دختر نابینا و کم بینا

پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9929
کد مقاله : 1277-THS
نویسندگان
1نویسنده
2دانشیار دانشکده علوم ورزشی وتندرستی دانشگاه شهید بهشتی
3داشنیار گروه آسیب‌شناسی و بازتوانی دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتی تهران
چکیده
هدف : بینایی مهم ترین حس انسان است .آسیب به این حس مشکلات فراوانی را درتعادل وکنترل پاسچر افراد معلول بینایی ایجاد میکند.آسیب بینایی جهت یابی فضایی، تعادل، اجرای مهارتهای حرکتی ، شناخت و یادگیری افراد معلول بینایی را تحت تأثیر قرار میدهد. افراد معلول بینایی دربه کارگیری اطلاعات حسی وسیستم دهلیزی که الگوهای حرکتی در فضا وحفظ مرکز ثقل را پشتیبانی میکنند، دچار تغییرمیشوند.بدین معنی که باید حرکات خود را اصلاح یا محدود نمایند و متعاقب آن به تغییرات محیطی پاسخ دهندکمبود اطلاعات کافی از سیستم های ذکرشده تأثیر بر نوسان داشته و ونوسان بیش از حد باعث از دست رفتن تعادل حتی هنگام راه رفتن در یک مسیر مستقیم و صاف می گردد. بعلاوه اختلالات بینایی عوارضی مانند انقباض سر ‌و افزایش چرخش لگن، خمیدگی بیش از اندازه تنه همراه کایفوز پشتی، پاسچر جبرانی سر به جلو، حرکات غیر نرمال تنه و بازوی طرف مقابل را به علت پاسچر ناصحیح ایجاد می کند. همچنین میتوان به ضعف عضلات پا و صافی آن ، انقباض و فلکشن در لگن و زانو، شانه افتاده و گسترش غیر نرمال سطح اتکا اشاره نمود. محققان همواره سعی کرده اند با استفاده از روشهای مختلف این مشکلات را به حداقل برسانند. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر هشت هفته تمرینات پیلاتس را بر کنترل پاسچر، خطر افتادن و حس عمقی مفاصل زانو و مچ پای دانش آموزان دختر غیرورزشکارکم بینای و نابینا بود.
روش ها: 22 دانش آموز دختر غیرورزشکار معلول بینایی شهرتهران به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. این افراد به طور تصادفی در دوگروه تجربی(12 نفر) وگروه کنترل (10 نفر) قرارگرفتند. گروه تجربی بمدت هشت هفته تمرینات پیلاتس (سه جلسه در هفته بمدت 1 ساعت) را انجام دادند. آزمودنی های گروه کنترل فعالیت روزمره خود را ادامه دادند. قبل و بعد از اجرای پروتکل کنترل پاسچر و خطر افتادن به وسیله دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده های آماری ازنرم افزار SPSS ,و تحلیل واریانس دوسویه آنوا استفاده شد.
نتایج: نتایج آزمونهای آماری نشان داد اجرای تمرینات پیلاتس در بهبود متغیرهای کنترل پاسچردر تعادل کلی و تعادل قدامی- خلفی نیز دردوگروه تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0 ≥ p ) .اما در تعادل داخلی– خارجی تفاوت معنادار نبود. تغییرات شاخص خطر افتادن نیز در دو گروه به صورت معنی داری متفاوت بود ( 05/0 ≥ p ) .
نتیجه گیری: تمرینات پیلاتس بر کنترل پاسچر ،خطر افتادن ، حس عمقی مفصل زانو و مچ پا اثر مثبت دارد وتوصیه میشودکه در برنامه های تمرینی و بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب های احتمالی افراد با اختلال بینایی مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها
 
Title
The effect of eight weeks of Pilates exercise on postural control and falling risk in blind and partially sighted female students
Authors
Akram Eskandari, Mostafa Zarei, Amirhossein Barati
Abstract
Aim: Vision is the most important sense for humans. Damage to this sense causes numerous problems in the balance and control of posture among visually impairments .Visual impairment negatively affects the spatial navigation, execution of motor skills, cognition, and learning of visually impairments. These individuals find changes in the use of sensory information and vestibular system, which support motor patterns in space and maintain the center of gravity. This means they should modify or limit their movements and subsequently respond to environmental changes . Inadequate information about the mentioned systems affects the body's fluctuations, and the increase of these changes causes the loss of balance while walking and moving in a direct path. Moreover ,vision disorders cause complications, such as head contraction and increased hip rotation excessive curvature of the trunk along with dorsal kyphosis, forward head compensatory posture, abnormal trunk movements, and opposite arm as incorrect posture. Researchers have been always trying to minimize this problem using different methods. Thus, this research aims to determine the effect of eight weeks of Pilates exercises on controlling posture
Methods :Twenty-two visually impaired and non-athlete female students in Tehran voluntarily participated in this study. These individuals were assigned randomly into experimental (n=12) and control groups (n=10). The Pilates group performed eight weeks of Pilates exercises (three one-hour sessions per week). The control group subjects continued their routine daily activities. Before and after the implementation of protocol, the control of posture was measured by using the Biodex stability system.
Result :the results of statistical tests indicated that the implementation of Pilates exercises had a significant effect on improving of posture control in overall / Anterior-,posterior balance and falling risk (p ≥0.05) , But there is no significant effect in medial-lateral balance between the two groups ( p > 0/05).
Keywords
Postural control, / risk of falling / visually impaired