مقایسه تعادل و حس عمقی مچ پا در سالمندان زن دارای سابقه سقوط و بدون سابقه سقوط در تکلیف منفرد و دوگانه

پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9901
کد مقاله : 1241-THS
نویسندگان
1دانشجو کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان،
2دانشیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
3دانشیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
چکیده
اهداف: با رسیدن به سالمندی اختلالاتی در تعادل و تشخیص وضعیت مفصل در سالمندان ایجاد می شود که میتواند شرایط سقوط سالمندان را فراهم کند. بنابراین بررسی عوامل خطر ممکن است برای توسعه استراتژی های مختلف مداخله برای سالمندان مفید باشد. هدف تحقیق حاضر، مقایسه ای ریسک فاکتورهای قابل اصلاح تعادل و حس عمقی مچ پا در سالمندان دارای سابقه سقوط و بدون سابقه سقوط در پای برتر و غیر برتر در حین انجام تکلیف دوگانه و منفرد می باشد.
مواد و روش: تعداد 30 نفر از سالمندان شهر کرمان (سن بالاتر از 65 سال) بصورت در دسترس انتخاب و به صورت هدفمند به دو گروه 15 نفره، دارای سابقه سقوط و بدون سابقه سقوط تقسیم شدند. شاخص های تعادل و حس عمقی مچ پا به ترتیب با استفاده از آزمون شارپند-رومبرگ و عکسبرداری دیجیتال ارزیابی شد. جهت قیاس بین دو گروه، دو پا و دو تکلیف از تحلیل آماری سنجش مکرر ترکیبی استفاده شد (p≤0.05).
یافته ها: بر اساس یافته های تحقیق، در پارامتر تعادل و حس عمقی تفاوت معناداری بین دو گروه وجود داشت (p=0/001). همچنین تفاوت معناداری در تعادل، حس عمقی دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن در تکلیف منفرد و دوگانه وجود داشت (p=0/001). اما تفاوت معناداری در پای برتر و غیر برتر در تعادل و حس عمقی وجود نداشت (p=0/07). تعادل در پای برتر و غیر برتر مقادیر قابل توجه بالاتری را به ترتیب در تکلیف منفرد به میزان %11/7 ، %13/7 تکلیف دوگانه %10/6 با %11/4 در افراد بدون سابقه سقوط نسبت به افراد با سابقه سقوط نشان داد (p<0/05). حس عمقی دورسی فلکشن مچ پا در تکلیف منفرد با پای برتر به میزان %1/61-و پای غیر برتر %1/52- و در تکلیف دوگانه با پای برتر به میزان %1/92- و با پای غیر برتر به میزان % 1/74- در افراد بدون سابقه سقوط در مقایسه با افراد با سابقه سقوط به میزان قابل توجهی کمتر مشاهده شد (0/002=p).
نتیجه گیری: به نظر می رسد سالمندان بدون سابقه سقوط، تعادل بهتر و همچنین حس عمقی مچ پا حساس تری نسبت به افراد دارای سابقه سقوط دارند. همچنین نشان داده شد که تکلیف دوگانه میتواند تعادل و همچنین عملکرد حس عمقی را در سالمندان مختل کند. بنابراین توسعه مداخلات برای کمک به پیشگیری یا درمان این عوامل خطر قابل اصلاح میتواند به کاهش خطر سقوط در این جمعیت کمک کند.
کلیدواژه ها
 
Title
Comparison of balance and ankle joint position sense in faller and non-faller older female during single task and dual task
Authors
Maliheh Soltanabi, Abdolhamid Daneshjoo, Mohammadreza Amirseyfaddini
Abstract
Background: Falls in the elderly can be caused by disturbances in balance, proprioception. Investigation of risk factors may help to develop targeted intervention strategies. The aim of this study is to compare balance and ankle joint position sense in elderly female fallers and non-fallers in a single- and dual-task situation.

Methods: A total of 30 older adults, aged 65 years and older, were objectively divided into fallers (those who fell at least once in the last year) and non-fallers groups. The Sharpened-Romberg test and digital imaging were used to evaluate balance and ankle joint position sense, respectively. Mixed repeated measures ANOVA was used to compare the two groups, foot, and tasks (P≤0.05).

Results: The research showed significant difference between the two groups in terms of balance and ankle joint position sense (P=0.001). Furthermore, there was a significant difference in balance and joint position sense of ankle dorsiflexion and plantarflexion in single and dual tasks (P=0.001). However, there was no significant difference in balance and ankle proprioception between the dominant and non-dominant foot (P=0.07). Balance showed significantly higher values in the dominant foot and non-dominant foot in single task by 11.74%, 13.78% and dual task by 10.62%, 11.38% for individuals without a history of falls compared to fallers (p < 0.05). The study concluded that the proprioception of the ankle joint was significantly lower in individuals without a history of falls compared to those with a history of falls. In the single-task condition, the proprioception was -1.61% for the dominant foot and -1.52% for the non-dominant foot. In the dual-task condition, it was -1.92% for the dominant foot and -1.74% for the non-dominant foot. (P = 0.002).

Conclusion: It seems that elderly people without a history of falls have better balance and joint position sense than people with a history of falls. It was also shown that dual task can disrupt balance and proprioceptive function in the elderly. Therefore, developing interventions to prevent or treat these modifiable risk factors can help reduce the risk of falls in older female people.
Keywords
Elderly, fall, Balance, Proprioception, Dual task, ankle, Dominant leg