اثر هشت هفته تمرین با سیستم تمرینی BORIS SHEIKO و SMOLOVE JR بر قدرت بالاتنه و نسبت تستوسترون به کورتیزول پاورلیفتینگ کاران حرفه ای
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9862
کد مقاله : 1180-THS
نویسندگان
1سایر، دکترای تخصصی، فیزیولوژی ورزشی، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، تهران
2سایر، کارشناسی ارشد، فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت
چکیده
مقدمه: مدل های تمرینی توسط ورزشکاران و مربیان به منظور ایجاد سازگاری های تمرینی به کار گرفته می شوند، اما موثرترین روش برای توسعه قدرت در یک رشته ورزشی هنوز ناشناخته است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات دو مدل تمرین مقاومتی بوریس شیکو (BS) و سمولوف جونیور (SJ) بر قدرت عضلات بالاتنه و تغییرات نسبت تستوسترون به کورتیزول (TT/C) در میان ورزشکاران پاورلیفتینگ می باشد.
روش شناسی: در این مطالعه 30 مرد سالم تمرین کرده (سن 17/3 ± 8/25 سال؛ وزن 78/14 ± 2/82 کیلوگرم؛ قد 92/9 ± 179 سانتی متر؛ شاخص توده بدن 45/2 ± 4/25 کیلوگرم در متر مربع) به صورت تصادفی شرکت کردند. بدین منظور افراد در سه گروه کنترل، گروه تمرین با مدل بوریس شیکو و گروه مدل تمرین با مدل سمولوف قرار گرفتند. قدرت عضلانی بالاتنه آزمودنی ها از طریق محاسبه 1RM عضلهی پرس سینه توسط حرکت پرس سینه 72 ساعت و پس از 8 هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه تمرینی بوریس شیکو 3 جلسه در هفته و گروه تمرینی سمولوف جونیور 4 جلسه در هفته به تمرین با درصدهای تعیین شده پرداختند.
نتایج: جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز کوواریانس مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0p< در نظر گرفته شد. تحلیل داده ها نشان داد مدل تمرینی BS باعث افزایش معنی دار 1RM در قدرت عضلانی بالاتنه میشود. ولی در مدل SJ این تغییرات معنی دار نبود. همچنین در هر دو گروه مدل تمرینی افزایش معنی داری در قدرت نسبت به حالت پایه مشاهده شد (p<0.05). تغییرات نسبت تستوسترون به کورتیزول در هر دو گروه یکسان بود. همچنین تفاوت معنی داری در نسبت تستوسترون به کورتیزول پس از 8 هفته تمرین نسبت به حالت پایه در هیچ کدام از گروه ها مشاهده نشد.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد قدرت عضلانی اندام بالاتنه در نتیجه ی دو مدل تمرینی ارائه شده به یک اندازه افزایش نمی یابد. در مدل تمرین BS رکورد پرس سینه افزایش می یابد ولی در مدل تمرینی SJ معنی دار نیست و افزایش نمی یابد و گاهی هم باعث کاهش رکورد میشود. در مورد نسبت تستوسترون به کورتیزول در هیچ یک از مدل ها افزایش نیافت و معنی دار نبود.
روش شناسی: در این مطالعه 30 مرد سالم تمرین کرده (سن 17/3 ± 8/25 سال؛ وزن 78/14 ± 2/82 کیلوگرم؛ قد 92/9 ± 179 سانتی متر؛ شاخص توده بدن 45/2 ± 4/25 کیلوگرم در متر مربع) به صورت تصادفی شرکت کردند. بدین منظور افراد در سه گروه کنترل، گروه تمرین با مدل بوریس شیکو و گروه مدل تمرین با مدل سمولوف قرار گرفتند. قدرت عضلانی بالاتنه آزمودنی ها از طریق محاسبه 1RM عضلهی پرس سینه توسط حرکت پرس سینه 72 ساعت و پس از 8 هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه تمرینی بوریس شیکو 3 جلسه در هفته و گروه تمرینی سمولوف جونیور 4 جلسه در هفته به تمرین با درصدهای تعیین شده پرداختند.
نتایج: جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز کوواریانس مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0p< در نظر گرفته شد. تحلیل داده ها نشان داد مدل تمرینی BS باعث افزایش معنی دار 1RM در قدرت عضلانی بالاتنه میشود. ولی در مدل SJ این تغییرات معنی دار نبود. همچنین در هر دو گروه مدل تمرینی افزایش معنی داری در قدرت نسبت به حالت پایه مشاهده شد (p<0.05). تغییرات نسبت تستوسترون به کورتیزول در هر دو گروه یکسان بود. همچنین تفاوت معنی داری در نسبت تستوسترون به کورتیزول پس از 8 هفته تمرین نسبت به حالت پایه در هیچ کدام از گروه ها مشاهده نشد.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد قدرت عضلانی اندام بالاتنه در نتیجه ی دو مدل تمرینی ارائه شده به یک اندازه افزایش نمی یابد. در مدل تمرین BS رکورد پرس سینه افزایش می یابد ولی در مدل تمرینی SJ معنی دار نیست و افزایش نمی یابد و گاهی هم باعث کاهش رکورد میشود. در مورد نسبت تستوسترون به کورتیزول در هیچ یک از مدل ها افزایش نیافت و معنی دار نبود.
کلیدواژه ها
Title
Effect of eight weeks of training with BORIS SHEIKO and SMOLOVE JR training system on upper body strength and testosterone to cortisol ratio of professional powerlifters
Authors
Payam Nemati, Siamand Abdollahpour
Abstract
Introduction: Athletes and coaches use training models to create training adaptations, but the most effective way to develop strength in a sport is still unknown. Therefore, the aim of this study was to investigate the effects of Boris Shiko (BS) and Semolov Jr. (SJ) resistance training models on upper body muscle strength and changes in testosterone to cortisol (TT / C) ratio among powerlifting athletes.
Methodology: Thirty healthy trained men (age 25.8 ± 3.17 years; weight 82.2 ± 14.87 kg; height 179 ± 9.92 cm; BMI 25.4 ± 2.45 kg/m·2) randomly participated in this study. For this purpose, individuals were divided into three groups: control group, Boris Shiko model training group, and Semolov model training group. The subjects' chest press's muscle strength was calculated by 1RM test and re-evaluated after 8 weeks. The Boris Shiko training group trained 3 sessions per week, and the Semolov Jr. training group 4 sessions per week with the specified percentages.
Results: Covariance analysis was used to analyze the data. The significance level was considered p<0.05. Data analysis showed that the BS training model significantly increased 1RM in upper body muscle strength, and these changes were not significant in the SJ model.
Also, in both groups of the training model, a significant increase in strength compared to the baseline was observed (p<0.05). Changes in the ratio of testosterone to cortisol were the same in both groups. Also, no significant difference was observed in testosterone's ratio to cortisol after 8 weeks of training compared to the baseline state in any of the groups.
Conclusion: The present study showed that the upper limbs' muscular strength does not increase equally as a result of the two training models presented. In the BS training model, the chest press record increases, but in the SJ training model, it is not significant and does not increase, and in some cases, it may even reduce the record. There was no significant increase in the ratio of testosterone to cortisol in any of the models.
Methodology: Thirty healthy trained men (age 25.8 ± 3.17 years; weight 82.2 ± 14.87 kg; height 179 ± 9.92 cm; BMI 25.4 ± 2.45 kg/m·2) randomly participated in this study. For this purpose, individuals were divided into three groups: control group, Boris Shiko model training group, and Semolov model training group. The subjects' chest press's muscle strength was calculated by 1RM test and re-evaluated after 8 weeks. The Boris Shiko training group trained 3 sessions per week, and the Semolov Jr. training group 4 sessions per week with the specified percentages.
Results: Covariance analysis was used to analyze the data. The significance level was considered p<0.05. Data analysis showed that the BS training model significantly increased 1RM in upper body muscle strength, and these changes were not significant in the SJ model.
Also, in both groups of the training model, a significant increase in strength compared to the baseline was observed (p<0.05). Changes in the ratio of testosterone to cortisol were the same in both groups. Also, no significant difference was observed in testosterone's ratio to cortisol after 8 weeks of training compared to the baseline state in any of the groups.
Conclusion: The present study showed that the upper limbs' muscular strength does not increase equally as a result of the two training models presented. In the BS training model, the chest press record increases, but in the SJ training model, it is not significant and does not increase, and in some cases, it may even reduce the record. There was no significant increase in the ratio of testosterone to cortisol in any of the models.
Keywords
Strength, Resistance training, training model, powerlifting