مقایسه ​​فواید ورزش موزون با و بدون موسیقی بر ترکیب بدن کودکان

پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9835
کد مقاله : 1141-THS
نویسندگان
1دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، گروه تربیت بدنی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
2گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، تهران،ایران
3دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
چکیده
مقدمه: چاقی کودکان، یک اپیدمی جهانی و زمینه‌ساز بیماری‌های مختلفی در سنین بالاتر است. از مهم‌ترین علل چاقی عادات غذایی نامناسب و عدم فعالیت بدنی است. به نظر می رسد فعالیت‌های ورزشی ریتمیک توأم با موسیقی به دلیل برخورداری از دو عامل ریتم و حرکت بتوانند باعث افزایش عملکرد ذهنی و حرکتی در کودکان شوند. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تاتیر نوع فعالیت ورزشی بر شاخص های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی دانش‌آموزان دارای اضافه وزن و یا چاق انجام شد.
روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش تمام دانش‌آموزان دختر کم‌تحرک چاق و یا دارای اضافه وزن مقطع ابتدایی دور دوم 13-9 ساله شهر شهرکرد در سال 1402-1403 می‌باشد. نمونه‌گیری به شیوه چند مرحله‌ای تصادفی انجام شد. از بین دبستان های شهرکرد، چهار دبستان، به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و از بین کلاس‌های هر مرکز به تصادف یک کلاس انتخاب شد. سپس 80 نفر به صورت تصادفی به چهار گروه ورزش عادی بدون موسیقی، ورزش عادی با موسیقی، ورزش ریتمیک با موسیقی و ورزش ریتمیک بدون موسیقی تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل هشت جلسه تمرین در ساعات درس تربیت بدنی مدارس بود. گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته 2 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه در قالب یک کلاس به بازی‌های ریتمیک همراه با موسیقی و بدون موسیقی و ورزش عادی با موسیقی و بدون موسیقی پرداختند. قبل و پس از پایان مداخله، قد، وزن، شاخص توده بدنی، نسبت محیط دور کمربه باسن، چربی زیر جلدی، اندازه‌گیری شد. از آزمون تی وابسته استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج:. در دو گروه فعالیت ورزشی ریتمیک با موسیقی و فعالیت ورزشی عادی با موسیقی تمامی شاخص‌های آنتروپومتریکی به طور معنی‌داری کاهش داشت (05/0 P <). در گروه فعالیت ورزشی ریتمیک بدون موسیقی تمامی شاخص‌ها به جز شاخص WHR به طور معنی‌داری کاهش داشت (05/0 P <). اما فعالیت ورزشی عادی بدون موسیقی در کاهش شاخص‌های آنتروپومتریکی دانش‌آموزان تاثیر معنی‌داری نداشت (05/0 P >).
نتیجه‌گیری: بیشترین تغییرات مشاهده شده در گروه ورزش ریتمیک با موسیقی بود لذا این نوع روش فعالیت ورزشی برای بهبود شاخص‌های آنتروپومتری کودکان مقطع ابتدایی توصیه می شود.
کلیدواژه ها
 
Title
Comparing the benefits of rhythmic exercise with and without music on children&#039;s body composition
Authors
Laleh Bagheri, Samira Emadi, ZAHRA Hemati Farsani
Abstract
Introduction: Childhood obesity is a global epidemic that increases the risk of various diseases later in life. Inappropriate eating habits and a lack of physical activity are considered major contributors to obesity. Rhythmic sports activities combined with music may improve children's mental and motor performance due to the combined effects of rhythm and movement. Therefore, this research investigated the impact of different types of sports activities on anthropometric indicators (body size and proportions) and body composition (muscle, fat, and bone mass) in overweight or obese students.
Methodology: The target population for this study included all inactive, obese, or overweight female students aged 9 to 13 in the second elementary school round of Shahrekord City during the academic year 1402-1403 (2022-2023). A multistage random sampling approach was employed. Four elementary schools in Shahrekord were chosen using a multi-stage cluster sampling technique. Subsequently, a single class was randomly selected from each school. Eighty students were then randomly allocated into four groups: (1) Regular sports activity without music, (2) Regular sports activity with music, (3) rhythmic sports activity with music, and (4) rhythmic sports activity without music. The intervention consisted of eight training sessions integrated into the school's physical education program. Each group participated in two 45-minute sessions per week for eight weeks. These sessions included standardized physical activities with and without music, as well as rhythmic games with and without music. Anthropometric measurements, including height, weight, body mass index (BMI), waist-to-hip ratio (WHR), and subcutaneous fat, were taken before and after the intervention. A dependent t-test was used to analyze the data. Statistical significance was set at p <0.05.
Results: All anthropometric indicators significantly decreased (p < 0.05) in the groups that engaged in rhythmic sport activities with music and regular sport activities with music. This suggests that both these interventions were effective in improving body size, proportions, and fat composition. In the group with rhythmic sport activities without music, all indices except the waist-to-hip ratio (WHR) significantly decreased (p < 0.05). Regular sports activities without music, however, had little effect on students' anthropometric indicators (p >0.05).
Conclusion: This study found that incorporating rhythmic elements into physical activities led to greater improvements in overweight or obese students' anthropometric indicators compared to Regular sports activities without music. The most significant positive changes were observed in the group that participated in rhythmic sports activities with music. These findings suggest that rhythmic sports activities with music may be a particularly effective strategy for promoting weight management and improving body composition in children.
Keywords
Rhythmic exercise, Music, Body composition, obese and overweight children