مقایسه زاویه والگوس پای برتر و غیر برتر در بسکتبالیست‌های دارای نقص والگوس پویا زانو بعد از اعمال پروتکل خستگی

پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9825
کد مقاله : 1128-THS
نویسندگان
1کارشناسی ارشد تمرینات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی (تمرینات اصلاحی) دانشکده تربیت بدنی گیلان دانشگاه گیلان کرمانشاه
2دکترای فیزیوتراپی دانشکده علوم پزشکی گیلان. دانشگاه گیلان. رشت
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: اکثر آسیب‌های اندام تحتانی در بازیکنان بسکتبال، کشیدگی رباط صلیبی قدامی است. بررسی زاویه والگوس زانو برای ارزیابی خطر آسیب زانو لازم است. یکی از خطراتی که می‌تواند باعث آسیب زانو شود، زانوی غالب و غیرغالب است. به این دلیل که پا نقش مهمی در کنترل وضعیت و ثبات دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه زاویه والگوس پای برتر و غیر برتر در بسکتبالیست‌های دارای نقص والگوس پویا زانو بعد از اعمال پروتکل خستگی انجام شده است.
روش کار: در این مطالعه 27 بازیکن بسکتبال دارای نقص داینامیک والگوس زانو (میانگین سن= 3.06 ± 20.77 سال، میانگین قد= 0.09 ± 1.88 سانتی متر و میانگین وزن= 18.35 ± 79.68 کیلوگرم) در دامنه سنی 16 تا 26 سال به صورت غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. برای ارزیابی زوایای اندام تحتانی در دو صفحه ساجیتال و فرونتال از تصویربرداری توسط دو دوربین دیجیتال در فاصله 366 سانتی متری و با ارتفاع 105 سانتی متری نسبت به آزمودنی استفاده شد و آزمودنی‌ها سه پرش کانتر را انجام دادند. تحلیل آن با استفاده از نرم‌افزار کینوا انجام شد. در این پژوهش پروتکل خستگی 40 دقیقه بازی بسکتبال بود که به صورت قانونی و با در نظر گرفتن تمامی وقت‌های استراحت انجام شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون آماری تی همبسته برای مقایسه درون گروهی میانگین متغیرهای پژوهش نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون متغیر والگوس اینیشیال کانتکت پای غالب (p=0/900)، متغیر والگوس اینیشیال کانتکت پای غیرغالب (p=0/134)، متغیر والگوس حداکثر فلکشن پای غالب (p=0/237)، متغیر والگوس حداکثر فلکشن پای غیرغالب (p=0/188)، تفاوت معنی داری وجود ندارد همچنین بین پیش آزمون والگوس اینیشیال کانتکت پای غالب و غیر غالب (p=0/485) و پس آزمون والگوس اینیشیال کانتکت پای غالب و غیرغالب (p=0/066) تفاوت معنی داری وجود ندارد، اما بین پیش آزمون والگوس حداکثر فلکشن پای غالب و غیر غالب (p=0/012) و پس آزمون والگوس حداکثر فلکشن پای غالب و غیرغالب (p=0/018) تفاوت معنی داری وجود دارد که هم در پیش آزمون و هم در پس آزمون والگوس حداکثر فلکشن پای غالب بیشتر از پای غیر غالب می‌باشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، خستگی عملکردی مورد استفاده در این تحقیق باعث افزایش زاویه والگوس زانو نمی‌شود اما زاویه والگوس پای برتر از پای غیربرتر بازیکنان بسکتبال بیشتر بوده است. بنابراین احتمالا پای غالب در بازیکنان بسکتبال بیشتر در معرض آسیب غیربرخوردی رباط متقاطع قدامی قرار می‌گیرد.
کلیدواژه ها
 
Title
Comparison of the dominant and non-dominant foot plant angle in basketball players with dynamic knee valgus pattern after fatigue protocol
Authors
راشین Asadpour, Ali asghar Norasteh
Abstract
Abstract
Background and Objective: Most lower limb injuries in basketball players involve anterior cruciate ligament (ACL) tears. Evaluating knee valgus angle is necessary to assess knee injury risk. One of the risks that can lead to knee injury is dominant and non-dominant knee valgus due to the significant role of the foot in controlling posture and stability. This study aimed to compare the angle of superior patella with dynamic knee valgus patterns in basketball players with and without patellar fatigue protocol.
Methodology: In this study, 27 basketball players with dynamic knee valgus pattern (mean age = 20.77 ± 3.06 years, mean height = 1.88 ± 0.09 meters, mean weight = 79.68 ± 18.35 kilograms) in the age range of 16 to 26 years were purposively selected. To assess lower limb angles in both sagittal and frontal planes, imaging was performed using two digital cameras positioned at a distance of 366 centimeters and a height of 105 centimeters relative to the subject, and participants performed three countermovement jumps. The analysis was conducted using Kinovea software. The fatigue protocol in this study consisted of 40 minutes of basketball play, adhering to official regulations and including all rest periods.
Findings: The results of the paired t-test for intra-group comparison of the mean research variables showed that there was no significant difference between pre-test and post-test in the variable of initial contact valgus pattern of the dominant foot (p = 0.900), initial contact valgus pattern of the non-dominant foot (p = 0.134), maximum flexion valgus pattern of the dominant foot (p = 0.237), maximum flexion valgus pattern of the non-dominant foot (p = 0.188). Additionally, there was no significant difference between pre-test valgus pattern of initial contact of the dominant and non-dominant foot (p = 0.485) and post-test valgus pattern of initial contact of the dominant and non-dominant foot (p = 0.066). However, there was a significant difference between pre-test valgus pattern of maximum flexion of the dominant and non-dominant foot (p = 0.012) and post-test valgus pattern of maximum flexion of the dominant and non-dominant foot (p = 0.018), indicating that both in pre-test and post-test, the valgus pattern of maximum flexion of the dominant foot was greater than that of the non-dominant foot.
Conclusion: Based on the results of the present study, the fatigue protocol used did not increase knee valgus angle, but the valgus angle of the dominant foot was greater than that of the non-dominant foot in basketball players. Therefore, it is likely that the dominant foot in basketball players is more exposed to non-contact anterior cruciate ligament injuries.
Keywords
Dominant and non-dominant foot, basketball, Dynamic Knee Valgus, Fatigue