ارتباط بین تغذیه ورزشی و شیوع آسیب در بدنسازان آماتور

پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9821
کد مقاله : 1124-THS
نویسندگان
1گروه آسیب های ورزشی و بیومکانیک، دانشکده علوم ورزشی و بهداشت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2گروه آسیب های ورزشی و بیومکانیک،دانشکده علوم ورزشی و بهداشت،دانشگاه تهران،تهران،ایران
3گروه تربیت بدنی،دانشکده علوم انسانی،دانشکده اترک قوچان،خراسان رضوی،قوچان
4گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
چکیده
مقدمه: بدنسازی به عنوان یک ورزش پرکاربرد در سطح جهانی متمایز است که برای افزایش هیپرتروفی عضلات، قدرت و استقامت دنبال می شود. درک فراوانی و منشأ آسیب‌ها در بدنسازی برای ابداع استراتژی‌های پیشگیری مؤثر ضروری است. در حالی که تغذیه به عنوان یک عامل خطر بالقوه قابل توجه ظاهر می شود، ارتباط آن با آسیب های بدنسازی نیاز به بررسی بیشتر دارد.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز آسیب‌ها در بدنسازان آماتور و بررسی ارتباط بین تغذیه و سایر عوامل بالقوه با این آسیب‌ها می‌باشد.

روش: یک نظرسنجی آنلاین در میان بدنسازان آماتور از طریق سیستم عامل های رسانه های اجتماعی پخش شد. این نظرسنجی شامل سؤالاتی در مورد ویژگی های شخصی، روال تمرینی و عادات تغذیه ورزشی آنها بود. این پرسشنامه جنبه های مختلف تغذیه ضروری برای ورزشکاران از جمله دفعات وعده های غذایی، دریافت پروتئین و کربوهیدرات، مصرف مکمل ها، تغذیه قبل و بعد از تمرین و میزان نوشیدن آب در طول تمرین را پوشش می دهد. علاوه بر این، از شرکت کنندگان در مورد هر گونه آسیبی که در شش ماه گذشته تجربه کرده بودند سؤال شد. داده های جمع آوری شده تحت تحلیل توصیفی و رگرسیون لجستیک قرار گرفتند.
نتیجه: این مطالعه، بر اساس داده‌های 150 پاسخ‌دهنده، سیزده عامل خطر بالقوه آسیب‌دیدگی در بدنسازی را بررسی کرد که 46 درصد حداقل یک آسیب را گزارش کردند. زانو و شانه شایع‌ترین نواحی آسیب دیده بودند که هر کدام 19 درصد از آسیب‌ها را تشکیل می‌دهند و پس از آن انگشت/مچ با 13 درصد قرار دارند. نتایج نشان داد که بین آسیب و تغذیه ورزشی رابطه معناداری وجود دارد (p-value=0.000) .در تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک، نسبت شانس (OR) 0.55 برای تأثیر تغذیه بر خطر آسیب در بدنسازان، با فاصله اطمینان 95٪ (CI) 0.42 تا 0.67، نشان دهنده یک ارتباط آماری معنی دار است. به طور خاص، به ازای هر واحد افزایش در متغیر پیش بینی کننده (تغذیه)، 0.55 برابر کاهش احتمال آسیب دیدگی در بین بدنسازان وجود دارد. علاوه بر این، نسبت شانس (OR) 2.11 برای مرد بودن، با فاصله اطمینان 95٪ (CI) 1.21-3.67، نشان می دهد که افراد مرد تقریباً 2.11 برابر بیشتر از زنان شانس آسیب دیدگی دارند. 95% CI نشان دهنده سطح بالایی از اطمینان است که نسبت شانس واقعی در محدوده 1.21 تا 3.67 قرار دارد..
نتیجه‌گیری: این تحقیق بر اهمیت تغذیه در کاهش خطرات آسیب در بدن‌سازان تأکید می‌کند و بر ضرورت استراتژی‌های سفارشی پیشگیری از آسیب، به‌ویژه با توجه به تفاوت‌های جنسیتی در حساسیت به آسیب تأکید می‌کند. تحقیقات و مداخلات بیشتر با هدف بهینه‌سازی شیوه‌های تغذیه‌ای و پرداختن به الگوهای آسیب‌های خاص جنسیتی می‌تواند نقش مهمی در کاهش میزان آسیب و افزایش رفاه کلی ورزشکاران در جامعه بدنسازی داشته باشد.
کلیدواژه ها
 
Title
The relationship between sports nutrition and injury prevalence among amateur bodybuilders.
Authors
Ali Asgher Maleki, seyed hamed mousavi, Mohamad ali biabangard, Mahdi Pashib, Amirhossein ghanbarian
Abstract
Introduction : Bodybuilding stands out as a widely practiced sport globally, pursued to augment muscle hypertrophy, strength, and endurance. It's imperative to grasp the frequency and origins of injuries in bodybuilding to devise effective prevention strategies. While nutrition emerges as a notable potential risk factor, its correlation with bodybuilding injuries necessitates further investigation.
objective : The objective of this study is to investigate the incidence of injuries among amateur bodybuilders and explore the association between nutrition and other potential factors with these injuries..

Method: An online survey was disseminated among amateur bodybuilders through social media platforms. The survey comprised questions regarding their personal attributes, training routines, and sports nutrition habits. The questionnaire covered various aspects of nutrition essential for athletes, such as meal frequency, protein and carbohydrate intake, consumption of supplements, pre- and post-training nutrition, and hydration during workouts. Additionally, participants were asked about any injuries they had experienced in the previous six months. The collected data underwent descriptive analysis and logistic regression.
Result : The study, based on data from 150 respondents, examined thirteen potential risk factors for injuries in bodybuilding, with 46% reporting at least one injury. The knee and shoulder were the most commonly injured areas, each representing 19% of injuries, followed by the finger/wrist at 13%. The results revealed a significant relationship between injury and sports nutrition (p-value=0.000). In logistic regression analysis, the odds ratio (OR) of 0.55 for the impact of nutrition on injury risk among bodybuilders, with a 95% confidence interval (CI) of 0.42 to 0.67, indicates a statistically significant association. Specifically, for every unit increase in the predictor variable (nutrition), there is a 0.55 times decrease in the odds of sustaining an injury among bodybuilders. Additionally, the odds ratio (OR) of 2.11 for being male, with a 95% confidence interval (CI) of 1.21-3.67, suggests that male individuals have approximately 2.11 times higher odds of sustaining an injury compared to females. The 95% CI indicates a high level of confidence that the true odds ratio falls within the range of 1.21 to 3.67.
Conclusion : The research emphasizes the significance of nutrition in reducing injury risks among bodybuilders and emphasizes the necessity for customized injury prevention strategies, especially regarding gender differences in injury susceptibility. Further investigation and interventions aimed at optimizing nutritional practices and addressing gender-specific injury patterns could play a crucial role in decreasing injury rates and enhancing the overall well-being of athletes in the bodybuilding community.
Keywords
", bodybuilding ", injury ", etiology", ,", epidemiology", injury prevention ", , ", rehabilitation"