اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال بر درد و ناتوانی افراد دارای کمردرد مزمن ‏غیراختصاصی
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9820
کد مقاله : 1123-THS
نویسندگان
1کارشناسی ارشد ‏/گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، واحد کرج‏
2گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران ‏
3کارشناسی ارشد/‏ گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج‏
چکیده
مفدمه: کمردرد غیر اختصاصی به یک مشکل عمده بهداشت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده است. شیوع کمردرد در طول عمر تا 84 درصد و شیوع کمردرد مزمن حدود 23 درصد گزارش شده است که 11 تا 12 درصد از جمعیت به دلیل کمردرد ناتوان هستند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر و ماندگاری اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال بر درد و ناتوانی افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی انجام شد.
روش شناسی: 70 شرکتکننده با کمردرد مزمن غیر اختصاصی انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال و کنترل (35 نفر برای هر گروه) تقسیم شدند. گروه اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال پروتکل منتخب را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه دریافت کردند؛ اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. شدت درد (مقیاس عددی درد) و ناتوانی (پرسشنامه ناتوانی رولند موریس) در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماهه اندازه گیری شد.
نتایج: همچنین گروه مداخله به طور معنیداری باعث کاهش درد(p≤0.005) و بهبود ناتوانی (p≤0.005) نسبت به گروه کنترل شد. از سوی دیگر، گروه مداخله در پیگیری 3 ماهه به طور معنی داری باعث کاهش درد(p≤0.005) و بهبود ناتوانی(p≤0.005) نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال از نظر درد و ناتوانی نسبت به گروه کنترل برتری دارد. این مداخله به عنوان یک مداخله موثر همراه با پیگیری برای بهبود پیامدهای مربوط به افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پیشنهاد میشود.
روش شناسی: 70 شرکتکننده با کمردرد مزمن غیر اختصاصی انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال و کنترل (35 نفر برای هر گروه) تقسیم شدند. گروه اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال پروتکل منتخب را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه دریافت کردند؛ اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. شدت درد (مقیاس عددی درد) و ناتوانی (پرسشنامه ناتوانی رولند موریس) در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماهه اندازه گیری شد.
نتایج: همچنین گروه مداخله به طور معنیداری باعث کاهش درد(p≤0.005) و بهبود ناتوانی (p≤0.005) نسبت به گروه کنترل شد. از سوی دیگر، گروه مداخله در پیگیری 3 ماهه به طور معنی داری باعث کاهش درد(p≤0.005) و بهبود ناتوانی(p≤0.005) نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد اضافه کردن آموزش درد به تمرینات بازآموزی پاسچرال از نظر درد و ناتوانی نسبت به گروه کنترل برتری دارد. این مداخله به عنوان یک مداخله موثر همراه با پیگیری برای بهبود پیامدهای مربوط به افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پیشنهاد میشود.
کلیدواژه ها
Title
Adding pain education to the Postural Restoration exercises on pain and disability in ‎patients with chronic non-specific low back pain
Authors
Mojtaba Jahanshahi, Seyed Sadredin ‎ Shojaedin‎, Fatemeh Taghinezhad
Abstract
Introduction: Non-specific low back pain has become a major public health problem worldwide. The lifetime prevalence of low back pain is reported to be as high as 84%, and the prevalence of chronic low back pain is about 23%, with 11–12% of the population being disabled by low back pain. The study aimed to investigate the efficacy and follow-up of Adding pain education to the Postural Restoration exercises on pain, and disability in patients with chronic non-specific low back pain.
Methods: Seventy participants with chronic non-specific low back pain were recruited and randomly divided into the adding Pain Education to the Postural Restoration, and Control groups (35 individuals for each group). The group adding pain training to postural restoration exercises received the selected protocol for 8 weeks and 3 sessions every week. However, the Control group received no intervention. Pain intensity (numeric pain scale), and disability (Roland–Morris disability questionnaire) were measured in the pre-test, post-test, and 3-month follow-up.
Results: Also, the intervention group significantly reduced pain (p≤0.005) and improved disability (p≤0.005) compared to the control group. On the other hand, the intervention significantly on 3-month follow-up reduced pain (p≤0.005) and improved disability (p≤0.005) compared to the control group.
Conclusion: The results of this study showed that Adding pain education to the Postural Restoration exercises was superior to the control group in terms of pain, and disability. This intervention is suggested as an effective intervention with follow-up for improving the outcomes related to patients with chronic non-specific low back pain
Methods: Seventy participants with chronic non-specific low back pain were recruited and randomly divided into the adding Pain Education to the Postural Restoration, and Control groups (35 individuals for each group). The group adding pain training to postural restoration exercises received the selected protocol for 8 weeks and 3 sessions every week. However, the Control group received no intervention. Pain intensity (numeric pain scale), and disability (Roland–Morris disability questionnaire) were measured in the pre-test, post-test, and 3-month follow-up.
Results: Also, the intervention group significantly reduced pain (p≤0.005) and improved disability (p≤0.005) compared to the control group. On the other hand, the intervention significantly on 3-month follow-up reduced pain (p≤0.005) and improved disability (p≤0.005) compared to the control group.
Conclusion: The results of this study showed that Adding pain education to the Postural Restoration exercises was superior to the control group in terms of pain, and disability. This intervention is suggested as an effective intervention with follow-up for improving the outcomes related to patients with chronic non-specific low back pain
Keywords
chronic low back pain, Pain Education, Postural Restoration &lrm, Institute, Pain, Disability.&lrm