تعیین نقش میانجی حمایت اجتماعی در رابطه بین فعالیت بدنی و اضطراب سلامتی بیماران مبتلاء به درد مزمن

پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9733
کد مقاله : 1004-THS
نویسندگان
1دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده
فعالیت بدنی به عنوان یک راهکار اساسی در بهبود عملکرد جسمانی و روانی شناخته شده است. با این حال، در مواجهه با درد مزمن، انجام فعالیت بدنی ممکن است با واکنش‌های اضطراب‌آوری همراه باشد. بررسی دقیق این تعاملات و ارتباط مستقیم میان فعالیت بدنی و اضطراب سلامتی در بیماران مبتلا به درد مزمن، اساسی است تا بتوان راهکارهای اجرایی و مداخلات کامل‌تری در مدیریت این وضعیت‌ها ارائه داد. حمایت اجتماعی به عنوان یک عامل اساسی واسطه‌ای در تأثیرات فعالیت بدنی و اضطراب سلامتی افراد با درد مزمن مطرح می‌شود. حمایت اجتماعی، از طریق ارائه حمایت‌های عاطفی، اطلاعاتی، و عملی، می‌تواند در فرایند بهبود و کاهش اضطراب نقش مهمی ایفا کند. این تحقیق در نظر دارد با تمرکز بر روی حمایت اجتماعی به عنوان یک میانجیگر ممکن، به عمق تأثیرات ارتباطی بین فعالیت بدنی و اضطراب سلامتی در بیماران مبتلا به درد مزمن پرداخته و به تداوم بهبود را ترویج کند. روش این پژوهش توصیفی و طرح پژوهش از نوع طرح‌های همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را بیماران مراجعه کننده به کلینیک‌های درد شهر تهران در سال 1402 تشکیل دادند. برای این منظور به مراکز مربوطه مراجعه و 340 بیمار به وسیله نمونه‌گیری داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌های فعالیت بدنی، اضطراب سلامتی، درد مزمن، حمایت اجتماعی و شدت درد استفاده شد. لازم به ذکر است که تمامی مجوزهای لازم قبل از اجرای پژوهش از سازمان‌های مربوطه گرفته شد. همچنین ملاحظات اخلاقی در این پژوهش کاملاً رعایت شد. شرکت‌کنندگان با رضایت کامل در محیطی آرام و بدون تنیدگی پرسشنامه‌ها را تکمیل نمودند. در انتها داده‌های بدست آمده با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری، به وسیله نرم‌افزار SPSS و Amos ویرایش 26 انجام شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی بر اضطراب سلامتی (05/0‌p<، 361/0- =‌β) و حمایت اجتماعی (05/0‌p<، 403/0 =‌β) بیماران مبتلاء به درد مزمن دارای اثر مستقیم معنادار بوده و توانسته به ترتیب‌ 4/28 و 6/31 درصد از واریانس این متغیرها را تبیین کند. در نهایت حمایت هیجانی بر فعالیت بدنی (05/0‌p<، 469/0 =‌β) بیماران مبتلاء به درد مزمن دارای اثر مستقیم معنادار بوده و توانسته 3/26 درصد از واریانس این متغیر را تبیین کرده و در رابطه بین فعالیت بدنی و اضطراب سلامتی بیماران مبتلاء به درد مزمن نیز نقش میانجی معنادار ایفا کند (05/0‌p<). فعالیت بدنی و حمایت اجتماعی نقش مهمی در مدیریت و کاهش اضطراب سلامتی بیماران مبتلا به درد مزمن دارند. ارتقاء فعالیت بدنی و افزایش حمایت اجتماعی می‌تواند به عنوان راهکارهای مؤثری در بهبود سلامت روانی و جسمی این افراد مطرح شود. همچنین، نتایج نشان می‌دهند که حمایت هیجانی نیز می‌تواند به عنوان یک عامل تعیین‌کننده در ارتقاء فعالیت بدنی و کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به درد مزمن مؤثر باشد.
کلیدواژه ها
 
Title
Determining the Mediating Role of Social Support in the Relationship Between Physical Activity and Health Anxiety in Chronic Pain Patients
Authors
Farzin Bagheri Sheykhangafshe, Forough Esrafilian, Hojjatollah Farahani
Abstract
Physical activity is recognized as a fundamental strategy for improving both physical and mental well-being. However, in the face of chronic pain, engaging in physical activity may be accompanied by anxiety-inducing reactions. A detailed examination of these interactions and the direct relationship between physical activity and health anxiety in patients with chronic pain is essential to provide more comprehensive interventions for managing these conditions.
Social support is highlighted as a fundamental mediating factor in the effects of physical activity and health anxiety in individuals with chronic pain. Social support, through the provision of emotional, informational, and practical assistance, can play a crucial role in the process of improvement and the reduction of anxiety. This study aims to delve into the depth of the relational effects of physical activity and health anxiety in individuals with chronic pain, focusing on social support as a potential mediator and advocating for sustained improvement. The research methodology employed a descriptive approach and a correlational research design. The study population consisted of patients attending pain clinics in Tehran in 2023. A total of 340 patients were selected through voluntary and available sampling. Data collection utilized questionnaires on physical activity, health anxiety, chronic pain, social support, and pain intensity. All necessary approvals were obtained from relevant organizations before conducting the research, and ethical considerations were strictly followed. Participants completed the questionnaires in a calm and non-stressful environment with full consent. Ultimately, the collected data were analyzed using structural equation modeling through SPSS and Amos version 26. The results demonstrated that physical activity has a significant direct effect on health anxiety (p<0.05, β = -0.361) and social support (p<0.05, β = 0.403) in patients with chronic pain, explaining 28.4% and 31.6% of the variance in these variables, respectively. Ultimately, emotional support also had a significant direct effect on physical activity (p<0.05, β = 0.469) in patients with chronic pain, explaining 26.3% of the variance in this variable. Additionally, emotional support played a significant mediating role in the relationship between physical activity and health anxiety in patients with chronic pain (p<0.05). In conclusion, physical activity and social support play crucial roles in managing and reducing health anxiety in individuals with chronic pain. Promoting physical activity and increasing social support can be effective strategies for improving both the mental and physical well-being of these individuals. Moreover, the results suggest that emotional support can serve as a determinant factor in promoting physical activity and reducing anxiety in patients with chronic pain.
Keywords
Physical activity, health anxiety, chronic pain, Social support