تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطح VEGF و TGF-β1 باtت قلب رت های جوان مبتلا به دیابت نوع 2
پذیرفته شده برای پوستر
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.10028
کد مقاله : 1390-THS
نویسندگان
1دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارس
2دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطح VEGF و TGF-β1 بافت قلب رت های جوان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع تجربی می باشد که جامعه آماری آن را رت های جوان (8 هفته) مبتلا به دیابت نوع دو تشکیل می دهد. در این تحقیق تعداد 32 سر رت جوان (8 هفته) سالم از انستیتو پاستور خریداری و پس از آشنا سازی با محیط جدید، رت ها در سه گروه دیابتی- ورزش هوازی، گروه سالم+ ورزش هوازی ، کنترل دیابت و گروه کنترل سالم ( بدون انجام ورزش) تقسیم شدند. در شروع تمرین، تمرینات با سرعت اولیه 11 متر در دقیقه، شیب 0% و مسافت طی شده 180 متر به مدت 13 دقیقه شروع شد که به سرعت 14 متر در دقیقه، شیب 0% رسید. و مسافت 460 متر به مدت 34 دقیقه در هفته چهارم و سرعت 16 متر در دقیقه با شیب 0 درصد و مسافت 830 متر به مدت 54 دقیقه در هفته هشتم طی شد. از آزمون های پارارمتریک شامل آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و برای مقایسه دو به دوی گروه از آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی متغیرها استفاده شد. تمامی بررسی ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 28 (شیکاگو) و در سطح معناداری 05/0 ≥ P انجام شد.
نتایج: آزمون تعقیبی بونفرونی مشخص کرد گروه دیابت+تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت مقدار VEGF(001/0P=)، بیشتری دارد. گروه سالم+تمرین در مقایسه با گروه کنترل سالم از VEGF(001/0P=) بیشتری برخوردار بود. همچنین گروه سالم+تمرین در مقایسه با گروه دیابت+تمرین مقدار VEGF(005/0P=) بیشتری داشت. در مورد TGF-β نیز گروه دیابت+تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت مقدار TGF-β (001/0P=) بیشتری داشت. همچنین گروه سالم+تمرین در مقایسه با گروه کنترل مقدار TGF-β (001/0P=) کمتری داشت. گروه سالم+تمرین نیز در مقایسه با گروه دیابت+تمرین از مقدار TGF-β (001/0P=) کمتری برخوردار بود (001/0P=).
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ورزش هوازی در نمونه های دیابتی از طریق افزایش VEGF و کاهش TGF-β1 باعث افزایش آنژیوژنز می شود.
روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع تجربی می باشد که جامعه آماری آن را رت های جوان (8 هفته) مبتلا به دیابت نوع دو تشکیل می دهد. در این تحقیق تعداد 32 سر رت جوان (8 هفته) سالم از انستیتو پاستور خریداری و پس از آشنا سازی با محیط جدید، رت ها در سه گروه دیابتی- ورزش هوازی، گروه سالم+ ورزش هوازی ، کنترل دیابت و گروه کنترل سالم ( بدون انجام ورزش) تقسیم شدند. در شروع تمرین، تمرینات با سرعت اولیه 11 متر در دقیقه، شیب 0% و مسافت طی شده 180 متر به مدت 13 دقیقه شروع شد که به سرعت 14 متر در دقیقه، شیب 0% رسید. و مسافت 460 متر به مدت 34 دقیقه در هفته چهارم و سرعت 16 متر در دقیقه با شیب 0 درصد و مسافت 830 متر به مدت 54 دقیقه در هفته هشتم طی شد. از آزمون های پارارمتریک شامل آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و برای مقایسه دو به دوی گروه از آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی متغیرها استفاده شد. تمامی بررسی ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 28 (شیکاگو) و در سطح معناداری 05/0 ≥ P انجام شد.
نتایج: آزمون تعقیبی بونفرونی مشخص کرد گروه دیابت+تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت مقدار VEGF(001/0P=)، بیشتری دارد. گروه سالم+تمرین در مقایسه با گروه کنترل سالم از VEGF(001/0P=) بیشتری برخوردار بود. همچنین گروه سالم+تمرین در مقایسه با گروه دیابت+تمرین مقدار VEGF(005/0P=) بیشتری داشت. در مورد TGF-β نیز گروه دیابت+تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت مقدار TGF-β (001/0P=) بیشتری داشت. همچنین گروه سالم+تمرین در مقایسه با گروه کنترل مقدار TGF-β (001/0P=) کمتری داشت. گروه سالم+تمرین نیز در مقایسه با گروه دیابت+تمرین از مقدار TGF-β (001/0P=) کمتری برخوردار بود (001/0P=).
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ورزش هوازی در نمونه های دیابتی از طریق افزایش VEGF و کاهش TGF-β1 باعث افزایش آنژیوژنز می شود.
کلیدواژه ها
Title
The effect of eight weeks of moderate intensity aerobic exercise on the VEGF and TGF-β1 heart tissue of young rats with type 2 diabetes
Authors
Behrouz Baghaiee, Atiyeh Mohebzadeh Badkoobeh
Abstract
Introduction: The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of moderate intensity aerobic exercise on the level of VEGF and TGF-β1 in the heart tissue of young rats with type 2 diabetes.
Method: The current research is of an experimental type, the statistical population of which consists of young rats (8 weeks old) suffering from type 2 diabetes. In this research, 32 healthy young rats (8 weeks old) were purchased from Pasteur Institute and after familiarization with the new environment, the rats were divided into three groups: diabetic- aerobic exercise, healthy group + aerobic exercise, diabetes control and healthy control group (without doing sports) were divided. At the beginning of the training, the exercises started with an initial speed of 11 meters per minute, 0% slope and a distance traveled of 180 meters for 13 minutes, which reached a speed of 14 meters per minute, 0% slope. And a distance of 460 meters was covered for 34 minutes in the fourth week and a speed of 16 meters per minute with a slope of 0% and a distance of 830 meters was covered for 54 minutes in the eighth week. Parametric tests, including one-way analysis of variance, and Bonferroni's post hoc test were used to compare two groups. All analyzes were performed using SPSS software version 28 (Chicago) and at a significance level of P ≥ 0.05.
Results: Bonferroni's post hoc test revealed that the diabetes+exercise group had more VEGF (P=0.001) compared to the diabetes control group. The healthy + exercise group had more VEGF (P=0.001) compared to the healthy control group. Also, the healthy + exercise group had more VEGF (P=0.005) compared to the diabetes + exercise group. Regarding TGF-β, the diabetes+exercise group had more TGF-β (P=0.001) compared to the diabetes control group. Also, compared to the control group, the healthy + exercise group had a lower amount of TGF-β (P=0.001). The healthy group+exercise also had a lower amount of TGF-β (P=0.001) compared to the diabetes+exercise group (P=0.001).
Conclusion: The results of this research showed that aerobic exercise increases angiogenesis in diabetic samples by increasing VEGF and decreasing TGF-β1.
Method: The current research is of an experimental type, the statistical population of which consists of young rats (8 weeks old) suffering from type 2 diabetes. In this research, 32 healthy young rats (8 weeks old) were purchased from Pasteur Institute and after familiarization with the new environment, the rats were divided into three groups: diabetic- aerobic exercise, healthy group + aerobic exercise, diabetes control and healthy control group (without doing sports) were divided. At the beginning of the training, the exercises started with an initial speed of 11 meters per minute, 0% slope and a distance traveled of 180 meters for 13 minutes, which reached a speed of 14 meters per minute, 0% slope. And a distance of 460 meters was covered for 34 minutes in the fourth week and a speed of 16 meters per minute with a slope of 0% and a distance of 830 meters was covered for 54 minutes in the eighth week. Parametric tests, including one-way analysis of variance, and Bonferroni's post hoc test were used to compare two groups. All analyzes were performed using SPSS software version 28 (Chicago) and at a significance level of P ≥ 0.05.
Results: Bonferroni's post hoc test revealed that the diabetes+exercise group had more VEGF (P=0.001) compared to the diabetes control group. The healthy + exercise group had more VEGF (P=0.001) compared to the healthy control group. Also, the healthy + exercise group had more VEGF (P=0.005) compared to the diabetes + exercise group. Regarding TGF-β, the diabetes+exercise group had more TGF-β (P=0.001) compared to the diabetes control group. Also, compared to the control group, the healthy + exercise group had a lower amount of TGF-β (P=0.001). The healthy group+exercise also had a lower amount of TGF-β (P=0.001) compared to the diabetes+exercise group (P=0.001).
Conclusion: The results of this research showed that aerobic exercise increases angiogenesis in diabetic samples by increasing VEGF and decreasing TGF-β1.
Keywords
Diabetes, aerobic exercise, Angiogenesis