بررسی اثر تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن روی استقامت عضلانی و اصلاح راستای ستون فقرات در دانش آموزان دارای ناهنجاری کایفوزیس
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.10011
کد مقاله : 1370-THS
نویسندگان
1دکتری تخصصی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی
2کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی
3کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ارومیه
4کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد شوشتر
چکیده
مقدمه: ناهنجاری کایفوزیس یکی از شایعترین ناهنجاری های یک چهارم فوقانی ستون فقرات دانش آموزان مبتلا بوده یکی از موثرترین روشها برای پیشگیری و بازتوانی آن میتواند تمرینات خود اصلاحی باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن روی استقامت عضلانی و اصلاح راستای ستون فقرات در دانش آموزان دارای ناهنجاری کایفوزیس بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر نیمه تجربی بوده که به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل در نظر گرفته شد. آزمودنیهای این تحقیق شامل 45 دانش آموز پسر دارای ناهنجاری کایفوزیس با دامنه سنی بین 15 تا 18 سال بود که بصورت نمونه های در دسترس و هدفمند از مدارس شهر کرج انتخاب شدند. آزمودنیهای پژوهش حاضر به صورت تصادفی در سه گروه تمرین با تمرکز بر لگن (15 نفر) و تمرین بدون تمرکز بر لگن (15 نفر) و یک گروه کنترل (15نفر)، قرار گرفتند. برای ارزیابی استقامت عضلانی و راستای ستون فقرات به ترتیب از آزمون استقامت اکستنسور تنه مک گیل و خط کش منعطف استفاده گردید. برنامه تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن به مدت 10 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 دقیقه، که قبل از شروع تمرینات، در چند جلسه توجیهی تمرینات خود اصلاحی منتخب توسط ترینر حرکات اصلاحی به آزمودنیها آموزش داده میشد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازههای تکراری برای بررسی تعامل زمان گروه و از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و بونفرونی برای بررسی تغییرات بین گروهی، همچنین از آزمون تی زوجی برای بررسی تغییرات درونگروهی در سطح معناداری 05/0≥P استفاده گردید. برای انجام تمام محاسبات از نرمافزار آماری SPSS، ورژن 19 استفاده شد.
نتایج: افزایش معناداری در استقامت عضلات اکستنسور تنه و بهبود راستای ستون فقرات دو گروه تمرین در پس آزمون مشاهده شد (05/0>P). این در حالی بود که در گروه کنترل در هیچکدام از مقایسه های بین گروهی و درون گروهی متغیرهای نامبرده بهبود معنادار مشاهده نشد (05/0<P). مقایسه اثر تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن تفاوت معناداری را در پس آزمون بین دو گروه تمرینی نشان داد و بیشترین افزایش و بهبود معنادار فقرات مربوط به تمرینات خود اصلاحی با تمرکز بر لگن بود (05/0>P).
نتیجه گیری: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن میتوانند سبب افزایش استقامت عضلات اکستنسور تنه و بهبود راستای دانش آموزان دارای ناهنجاری کایفوزیس گردند. از آنجایی که تمرینات خود اصلاحی با تمرکز بر لگن، ضمن تقویت عضلات موضعی، عضلات گلوبال و عکس العمل زنجیرهای بدن را نیز پوشش میداد، لذا سبب افزایش چشمگیرتر در استقامت عضلات اکستنسور تنه و بهبود راستای ستون فقرات دانش آموزان با ناهنجاری مذکور شده است.
روش شناسی: تحقیق حاضر نیمه تجربی بوده که به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل در نظر گرفته شد. آزمودنیهای این تحقیق شامل 45 دانش آموز پسر دارای ناهنجاری کایفوزیس با دامنه سنی بین 15 تا 18 سال بود که بصورت نمونه های در دسترس و هدفمند از مدارس شهر کرج انتخاب شدند. آزمودنیهای پژوهش حاضر به صورت تصادفی در سه گروه تمرین با تمرکز بر لگن (15 نفر) و تمرین بدون تمرکز بر لگن (15 نفر) و یک گروه کنترل (15نفر)، قرار گرفتند. برای ارزیابی استقامت عضلانی و راستای ستون فقرات به ترتیب از آزمون استقامت اکستنسور تنه مک گیل و خط کش منعطف استفاده گردید. برنامه تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن به مدت 10 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 دقیقه، که قبل از شروع تمرینات، در چند جلسه توجیهی تمرینات خود اصلاحی منتخب توسط ترینر حرکات اصلاحی به آزمودنیها آموزش داده میشد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازههای تکراری برای بررسی تعامل زمان گروه و از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و بونفرونی برای بررسی تغییرات بین گروهی، همچنین از آزمون تی زوجی برای بررسی تغییرات درونگروهی در سطح معناداری 05/0≥P استفاده گردید. برای انجام تمام محاسبات از نرمافزار آماری SPSS، ورژن 19 استفاده شد.
نتایج: افزایش معناداری در استقامت عضلات اکستنسور تنه و بهبود راستای ستون فقرات دو گروه تمرین در پس آزمون مشاهده شد (05/0>P). این در حالی بود که در گروه کنترل در هیچکدام از مقایسه های بین گروهی و درون گروهی متغیرهای نامبرده بهبود معنادار مشاهده نشد (05/0<P). مقایسه اثر تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن تفاوت معناداری را در پس آزمون بین دو گروه تمرینی نشان داد و بیشترین افزایش و بهبود معنادار فقرات مربوط به تمرینات خود اصلاحی با تمرکز بر لگن بود (05/0>P).
نتیجه گیری: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات خود اصلاحی با و بدون تمرکز بر لگن میتوانند سبب افزایش استقامت عضلات اکستنسور تنه و بهبود راستای دانش آموزان دارای ناهنجاری کایفوزیس گردند. از آنجایی که تمرینات خود اصلاحی با تمرکز بر لگن، ضمن تقویت عضلات موضعی، عضلات گلوبال و عکس العمل زنجیرهای بدن را نیز پوشش میداد، لذا سبب افزایش چشمگیرتر در استقامت عضلات اکستنسور تنه و بهبود راستای ستون فقرات دانش آموزان با ناهنجاری مذکور شده است.
کلیدواژه ها
Title
Investigating the effect of self-correction exercises with and without focusing on the pelvis on muscle endurance and correcting spine alignment in students with kyphosis
Authors
behnam moradi, Fatemeh Esmaeilpour, Elay Talkhi ghallehban, Hojjat Ahmadi
Abstract
Introduction: Kyphosis deformity is one of the most common deformities of the upper quarter of the spine of students involved with it, and one of the most effective methods for its prevention and correction is self-correction exercises. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of self-correction exercises with and without focusing on the pelvis on muscle endurance and spinal alignment correction in students with kyphosis.
Methodology: The current research is semi-experimental, which was considered as pre-test and post-test in two experimental groups and one control group. The subjects of this research included 45 male students with kyphosis deformity with an age range between 15 and 18 years, who were selected as available and targeted samples from the schools of Karaj city. The subjects of the present study were randomly divided into three groups of exercise focusing on the pelvis (15 people) and exercise without focusing on the pelvis (15 people) and a control group (15 people). McGill trunk extensor endurance test and flexible ruler were used to evaluate muscle endurance and spine alignment, respectively. The program of self-correction exercises with and without focusing on the pelvis for 10 weeks, three sessions per week and each session lasting 40 minutes, which before the start of the exercises, in several briefing sessions of self-correction exercises selected by the trainer, corrective movements are taught to the subjects. Analysis of variance with repeated measures was used to investigate the interaction of group time, one-way analysis of variance and Bonferroni test were used to investigate inter-group changes, and paired t-test was used to investigate intra-group changes at a significance level of P≥0.05. SPSS version 19 statistical software was used to perform all calculations.
Results: A significant increase in the endurance of trunk extensor muscles and improvement of spine alignment in the two training groups was observed in the post-test (P<0.05). This was despite the fact that the control group was not significant in any of the inter-group and intra-group comparisons of the mentioned variables (P>0.05). The comparison of the effect of self-correction exercises with and without focusing on the pelvis showed a significant difference in the post-test between the two training groups, and the most significant increase and improvement in both variables was related to self-correction exercises with a focus on the pelvis (P<0.05).
Conclusion:The findings of this research showed that self-correction exercises with and without focusing on the pelvis can increase the endurance of trunk extensor muscles and improve the alignment of students with kyphosis. Since the self-correction exercises focusing on the pelvis, while strengthening the local muscles, also covered the global muscles and the chain reaction of the body, it has caused a more significant increase in the variables.
Methodology: The current research is semi-experimental, which was considered as pre-test and post-test in two experimental groups and one control group. The subjects of this research included 45 male students with kyphosis deformity with an age range between 15 and 18 years, who were selected as available and targeted samples from the schools of Karaj city. The subjects of the present study were randomly divided into three groups of exercise focusing on the pelvis (15 people) and exercise without focusing on the pelvis (15 people) and a control group (15 people). McGill trunk extensor endurance test and flexible ruler were used to evaluate muscle endurance and spine alignment, respectively. The program of self-correction exercises with and without focusing on the pelvis for 10 weeks, three sessions per week and each session lasting 40 minutes, which before the start of the exercises, in several briefing sessions of self-correction exercises selected by the trainer, corrective movements are taught to the subjects. Analysis of variance with repeated measures was used to investigate the interaction of group time, one-way analysis of variance and Bonferroni test were used to investigate inter-group changes, and paired t-test was used to investigate intra-group changes at a significance level of P≥0.05. SPSS version 19 statistical software was used to perform all calculations.
Results: A significant increase in the endurance of trunk extensor muscles and improvement of spine alignment in the two training groups was observed in the post-test (P<0.05). This was despite the fact that the control group was not significant in any of the inter-group and intra-group comparisons of the mentioned variables (P>0.05). The comparison of the effect of self-correction exercises with and without focusing on the pelvis showed a significant difference in the post-test between the two training groups, and the most significant increase and improvement in both variables was related to self-correction exercises with a focus on the pelvis (P<0.05).
Conclusion:The findings of this research showed that self-correction exercises with and without focusing on the pelvis can increase the endurance of trunk extensor muscles and improve the alignment of students with kyphosis. Since the self-correction exercises focusing on the pelvis, while strengthening the local muscles, also covered the global muscles and the chain reaction of the body, it has caused a more significant increase in the variables.
Keywords
self-correction, pelvis, trunk endurance, Kyphosis