تأثیر خستگی حاد مغزی – بدنی بر جنبههای سرعت و دقت تکلیف بدمینتون
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/ths.2024.9956
کد مقاله : 1308-THS
نویسندگان
1گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا تهران، ایران
2گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
3کارشناسی ارشد، رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا. تهران. ایران
چکیده
مقدمه: خستگی مغزی- بدنی، وضعیت روانی ناشی از فعالیتهای طولانی مدت مغز- بدن است که محور مطالعه حاضر میباشد و با هدف بررسی تأثیر آن بر جنبههای سرعت و دقت تکلیف ضربهی تاس بدمینتون در افراد مبتدی انجام شد.
روششناسی: به این منظور، 36 دانشجوی دختر20- 35 سال با بینایی طبیعی از دانشگاه الزهرا برای مطالعه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه خستگی مغزی- بدنی و گروه کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیشآزمون، فیلم 20 ضربه تاس فورهند بدمینتون که در لحظه برخورد توپ با راکت قطعشده بود، به شرکتکنندگان نشان داده شد و از آنها خواسته شد جهت ضربهها (دقت) را هر چه سریعتر (سرعت) پیش-بینی کنند. در مرحله خستگی، شرکتکنندگان ابتدا پرسشنامه مقیاس آنالوگ بصری و خستگی ادراکشده را برای اندازهگیری خستگی مغز و بدن تکمیل کردند سپس 30 دقیقه آزمون استروپ برای القای خستگی مغز به همراه 30 دقیقه فعالیت بدنی انجام دادند. گروه کنترل این تکلیف را انجام نداد. بلافاصله، شرکتکنندگان دقت و سرعت جهت ضربه را تشخیص دادند. پسآزمون، 24 ساعت پس از جلسهی خستگی همانند پیش آزمون انجام شد.
نتایج: تلاش ادراکشده و مقیاس آنالوگ بینایی پس از پروتکلهای خستگی نسبت به گروه کنترل و پیش-آزمون بیشتر بود (05/0>p). در مرحلهی خستگی و پس آزمون سرعت و دقت پیشبینی کمتر از پیشآزمون و گروه کنترل بود (05/0>p). شرکتکنندگان در شرایط خستگی مغزی-بدنی دقت کمتر نسبت به گروه کنترل (02/0=p، 10/1 ± 60/65 در مقابل 30/1 ± 40/39) و سرعت پایینتر (04/0=p، 50/1 ± 67/23 در مقابل 43/1 ± 63/50) داشتند.
نتیجهگیری: یافتهها نشان داد که خستگی حاد مغزی- بدنی باعث کاهش دقت و سرعت جهت ضربه در افراد مبتدی گردید. خستگی حاد مغزی- بدنی پس از آزمون استروپ و فعالیت بدنی در مقایسه با گروه کنترل بر دقت و سرعت تأثیر منفی گذاشت.
روششناسی: به این منظور، 36 دانشجوی دختر20- 35 سال با بینایی طبیعی از دانشگاه الزهرا برای مطالعه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه خستگی مغزی- بدنی و گروه کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیشآزمون، فیلم 20 ضربه تاس فورهند بدمینتون که در لحظه برخورد توپ با راکت قطعشده بود، به شرکتکنندگان نشان داده شد و از آنها خواسته شد جهت ضربهها (دقت) را هر چه سریعتر (سرعت) پیش-بینی کنند. در مرحله خستگی، شرکتکنندگان ابتدا پرسشنامه مقیاس آنالوگ بصری و خستگی ادراکشده را برای اندازهگیری خستگی مغز و بدن تکمیل کردند سپس 30 دقیقه آزمون استروپ برای القای خستگی مغز به همراه 30 دقیقه فعالیت بدنی انجام دادند. گروه کنترل این تکلیف را انجام نداد. بلافاصله، شرکتکنندگان دقت و سرعت جهت ضربه را تشخیص دادند. پسآزمون، 24 ساعت پس از جلسهی خستگی همانند پیش آزمون انجام شد.
نتایج: تلاش ادراکشده و مقیاس آنالوگ بینایی پس از پروتکلهای خستگی نسبت به گروه کنترل و پیش-آزمون بیشتر بود (05/0>p). در مرحلهی خستگی و پس آزمون سرعت و دقت پیشبینی کمتر از پیشآزمون و گروه کنترل بود (05/0>p). شرکتکنندگان در شرایط خستگی مغزی-بدنی دقت کمتر نسبت به گروه کنترل (02/0=p، 10/1 ± 60/65 در مقابل 30/1 ± 40/39) و سرعت پایینتر (04/0=p، 50/1 ± 67/23 در مقابل 43/1 ± 63/50) داشتند.
نتیجهگیری: یافتهها نشان داد که خستگی حاد مغزی- بدنی باعث کاهش دقت و سرعت جهت ضربه در افراد مبتدی گردید. خستگی حاد مغزی- بدنی پس از آزمون استروپ و فعالیت بدنی در مقایسه با گروه کنترل بر دقت و سرعت تأثیر منفی گذاشت.
کلیدواژه ها
Title
Effect of brain-body acute fatigue on the speed and accuracy aspects of a badminton-specific task
Authors
maryam khalaji, Parvaneh Shamsipour Dehkordi, faezeh khoshdony farahani
Abstract
Introduction: Brain-body fatigue, a psychological condition stemming from prolonged brain-body activities, was the focus of the current study, which aimed to explore its effect on the speed and accuracy aspects of a badminton-specific task for novice individuals.
Method: In this regard, thirty-six female students aged 20-35 with normal vision from Alzahra University were selected for the study. The participants were randomly assigned to the brain-body fatigue group and the control group. In the pre-test, they watched a badminton-based video showing 20 badminton forehand clear shots occluded at the moment of racket-shuttle contact and then asked to predict the shots' directions (accuracy) as soon as possible (speed). During the fatigue phase, participants first completed a visual analog scale questionnaire to measure brain fatigue, followed by a 30-minute Stroop test and 30-minute physical activity to induce brain fatigue the control group did not engage in this task. They were reevaluated in accuracy and speed of shot direction. Subsequently, the post-test was conducted after 24 hours following the same as the pre-test.
Results: Perceived exertion and visual analog scale questionnaire were higher following the fatigue protocols than the control group and pre-test (p<.05). In the fatigue phase and post-test, the speed and accuracy of anticipation were lower than pre-test and control group (p<.05). Participants in the brain-body fatigue condition committed more missed shot accuracy (39.40 ± 1.30 s vs. 65.60 ± 1.10; P = 0.02) and lower speed (50.63 ± 1.43 ms vs. 23.67 ± 1.50; P = 0.04).
Conclusion: The findings indicated that brain-body acute fatigue diminished the accuracy and speed of shot direction in novices. Despite experiencing brain-body acute fatigue after the Stroop test and physical activities compared to the control group, accuracy and speed were adversely impacted.
Method: In this regard, thirty-six female students aged 20-35 with normal vision from Alzahra University were selected for the study. The participants were randomly assigned to the brain-body fatigue group and the control group. In the pre-test, they watched a badminton-based video showing 20 badminton forehand clear shots occluded at the moment of racket-shuttle contact and then asked to predict the shots' directions (accuracy) as soon as possible (speed). During the fatigue phase, participants first completed a visual analog scale questionnaire to measure brain fatigue, followed by a 30-minute Stroop test and 30-minute physical activity to induce brain fatigue the control group did not engage in this task. They were reevaluated in accuracy and speed of shot direction. Subsequently, the post-test was conducted after 24 hours following the same as the pre-test.
Results: Perceived exertion and visual analog scale questionnaire were higher following the fatigue protocols than the control group and pre-test (p<.05). In the fatigue phase and post-test, the speed and accuracy of anticipation were lower than pre-test and control group (p<.05). Participants in the brain-body fatigue condition committed more missed shot accuracy (39.40 ± 1.30 s vs. 65.60 ± 1.10; P = 0.02) and lower speed (50.63 ± 1.43 ms vs. 23.67 ± 1.50; P = 0.04).
Conclusion: The findings indicated that brain-body acute fatigue diminished the accuracy and speed of shot direction in novices. Despite experiencing brain-body acute fatigue after the Stroop test and physical activities compared to the control group, accuracy and speed were adversely impacted.
Keywords
Keywords: Perceived Effort, Racket Sports, Muscle fatigue